Zand

Eric en Maria, jullie hebben gelijk! De Narrows in Zion is echt een schitterende hike. We waren redelijk vroeg bij het visitor center om ons zo ver mogelijk met de shuttle door de Canyon te laten rijden. Na een wandeling van ruim 1 mijl over een pad gaat de wandeling verder door de rivier. We waren niet alleen, maar het was rustig genoeg om te genieten van de immens hoge wanden in de steeds smaller wordende kloof. Doordat de zon nog niet zo hoog aan de hemel stond, liepen we voornamelijk in de schaduw. Bijzonder werd het toen bij een kleine waterval de zon daar precies boven de Canyon in scheen. Door dat, door het zoeken hoe je door de rivier moest lopen en door het verkennen van een zijtak, voelde we ons even onderdeel van de Powell expeditie zelf. Dat gevoel ging langzaam maar zeker weg nadat we waren gekeerd. We kregen steeds meer tegenliggers. Het werd drukker en drukker. We passeerden tientallen mensen, honderden, misschien wel duizenden. Tegen het einde krioelde de mensen door elkaar heen, zoekend naar een weg door de rivier. Het leek de koopzondag in Eindhoven wel (citaat Theo Maasen). Dus Fenna niet op de fiets in de file, maar wandelend in de file! We waren blij dat we dit gekkenhuis konden verlaten en zijn in 1 ruk naar Page gereden. We staan nu op het strand aan Lake Powell, echt prachtig en rustig. Twee stukken mul zand gingen nog net goed. Na ons kwamen nog 3 campers. Twee van hen zaten vast in het zand en moesten eruit getrokken worden. Ik hoop maar dat we hier morgen nog weg komen...